O depresji można pisać różnie. Jedni lubią powiedzieć wszystko i wprost (w myśl Douglasa Couplanda "
Nie trzeba się bać wypruć z siebie trochę flaków dla publiczności"), jak Kaja Malanowska, inni, jak Gro Dahle we "Włosach mamy", używają wielkiej metafory (niech nikogo nie zwiedzie, że jest to "książka dla dzieci" - dla dużych też jest). A jeszcze inni otwierają Painta i dają czadu, jak Allie z Hyperbole and a half. Sue Townsend, którą pewnie wielu zna z serii o Adrianie Mole'u, wybrała jeszcze inną drogę.
