niedziela, 14 grudnia 2014

Sue Townsend, "Kobieta, która przez rok nie wstawała z łóżka"

O depresji można pisać różnie. Jedni lubią powiedzieć wszystko i wprost (w myśl Douglasa Couplanda "Nie trzeba się bać wypruć z siebie trochę flaków dla publiczności"), jak Kaja Malanowska, inni, jak Gro Dahle we "Włosach mamy", używają wielkiej metafory (niech nikogo nie zwiedzie, że jest to "książka dla dzieci" - dla dużych też jest). A jeszcze inni otwierają Painta i dają czadu, jak Allie z Hyperbole and a half. Sue Townsend, którą pewnie wielu zna z serii o Adrianie Mole'u, wybrała jeszcze inną drogę. 

środa, 19 listopada 2014

Zadie Smith, "Londyn NW"

"Łączy ich jedno - NW, kod pocztowy i miejsce pochodzenia" - tak wydawca przedstawia nam bohaterów najnowszej powieści Zadie Smith. Jak wspominałam w poprzedniej notce, moim zdaniem klucz jest jeszcze jeden - oczekiwania. Własne, cudze, wszystkie nierealistyczne.
Moje uczucia do Smith są stałe i nieco skomplikowane. Zazwyczaj jej książki czytam bez opamiętania przez kilka dni, potem zastanawiam się, co do cholery tam było, że się tak uzależniłam, a następnie przez dłuższy czas opowiadane przez nią historie wracają do mnie i - dręczą. Nie inaczej było z NW. 

środa, 1 października 2014

Dariusz Zaborek, "Czesałam ciepłe króliki"

Jak widać blog nieco przymarł - nie mogę, jak zwykle się w takich sytuacjach pisze, oznajmić, że wracam do żywych. Pewnie nie wracam, bo nastrój mam raczej minorowy. Żebym wzięła się do pisania, coś musi mnie na prawdę ruszyć.

Przez cały ten czas czytałam dużo i były to raczej dobre rzeczy (wakacje! słońce! morze!). Jednak dopiero niedawno trzy ostatnie książki ułożyły mi się tak idealnie, że aż szkoda o tym nie napisać. Powstaną więc w najbliższym czasie notki o (w kolejności czytania):
  • Dariusz Zaborek, Czesałam ciepłe króliki
  • Zadie Smith, Londyn NW
  • Sue Townsend, Kobieta, która przez rok nie wstawała z łóżka
 Słowo klucz, które połączyło te książki, to dla mnie OCZEKIWANIA.